عدس یکی از مهم ترین حبوبات است. عدس سبز کیلویی یک غذای عملکردی طبیعی و غنی از بسیاری از ترکیبات زیست فعال مانند پلی فنل ها، ساپونین ها و فیتواسترول ها است.
مطالعات متعدد نشان داده اند که مصرف عدس به دلیل ترکیبات فعال زیستی آن به طور بالقوه در کاهش بروز تعدادی از بیماری های مزمن مهم است.
رایج ترین پلی فنول های موجود در عدس عبارتند از اسیدهای فنولیک، فلاوان-3-اول، فلاونول ها، آنتوسیانیدین ها، پروآنتوسیانیدین ها یا تانن های متراکم و آنتوسیانین ها که به دلیل فعالیت آنتی اکسیدانی خود نقش مهمی در پیشگیری از چندین بیماری دژنراتیو در انسان دارند.
علاوه بر این، پلی فنول های عدس دارای فعالیت های ضد دیابت، محافظت از قلب و ضد سرطان گزارش شده است. ساپونین های عدس تری ترپن گلیکوزیدها هستند که عمدتاً سویاساپونین I و βg هستند.
این ساپونین ها اثر کاهش دهنده کلسترول پلاسما در انسان دارند و در کاهش خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های مزمن مهم هستند. علاوه بر این، سطوح بالای فیتواسترول در عدس گزارش شده است.
به ویژه در پوسته بذر، و β-سیتوسترول، کامپسترول و استیگماسترول فراوان‌ترین آنها هستند. فراتر از اثر هیپوکلسترولمیک، فیتواسترول های موجود در عدس به دلیل فعالیت ضد التهابی خود شناخته شده اند.
در این بررسی، اطلاعات فعلی در مورد ترکیبات تغذیه‌ای، ترکیبات زیست فعال از جمله پلی فنول‌ها، ساپونین‌ها و فیتوسترول‌ها و اثرات ارتقاء سلامت مرتبط با آنها مورد بحث قرار می‌گیرد.
عدس گیاهی یک ساله بومی آسیای غربی و سایر نقاط جهان از جمله آمریکای شمالی است. عدس یکی از قدیمی ترین محصولات زراعی جهان است و در غذاهای مختلف در سراسر جهان، به ویژه در مناطق مدیترانه و هند مورد استفاده قرار می گیرد.
بیشتر به خاطر دانه های خوراکی عدسی شکلش که حاوی مهم ترین اجزای غذایی از جمله درشت مغذی ها و ریز مغذی ها است، شناخته شده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.